Tendencja umacniania się dolara, trwająca niemal od początku roku, jest jednym z czynników wywierających negatywną presję na wiele segmentów rynku finansowego, w tym na giełdy krajów zaliczanych do emerging markets. Dość mocno z tego powodu oberwało się także warszawskiej giełdzie. Powodów siły dolara jest wiele, poczynając od statusu bezpiecznej przystani, przez relatywnie atrakcyjną rentowność obligacji skarbowych Stanów Zjednoczonych, po bardzo dobrą na tle świata, kondycję amerykańskiej gospodarki. W tym ostatnim aspekcie zaczyna się jednak coś zmieniać. Najbardziej pesymistyczne prognozy, zakładające nieuchronne zbliżanie się recesji, są co prawda wciąż dalekie od realizacji, jednak coraz więcej sygnałów wskazuje na pogarszanie się koniunktury w USA. Kolejnym potwierdzeniem tej tendencji jest spadek wskaźnika ISM dla amerykańskiego przemysłu poniżej 50 punktów. Choć powszechna jest opinia, że rola tego sektora nie jest znacząca, to jednak na rynkach finansowych można było dostrzec wyraźną reakcję na opublikowane dane. Jedną z konsekwencji było osłabienie się dolara, którego indeks jeszcze kilka dni wcześniej był na poziomie najwyższym od prawie 2,5 roku. Zwiększyła się jednocześnie szansa na kolejną obniżkę stóp procentowych, prawdopodobnie już w trakcie wrześniowego posiedzenia, a nawet pojawiły się rachuby, że może ona wynieść 0,5 punktu procentowego. Jeśli kolejne dane będą potwierdzać pogarszanie się koniunktury, oczekiwania na decyzję rezerwy federalnej mogą wpływać na osłabienie dolara, a tym samym pomagać rynkom wschodzącym. Ryzyko dla takiego scenariusza wiąże się z działaniami EBC, który szykuje się do znaczącej stymulacji monetarnej. Z tego względu dolar może pozostawać silny, ale nie musi to być siła destrukcyjna dla emerging markets, które będą korzystać z luzowania polityki pieniężnej dwóch wiodących banków centralnych, a warto też pamiętać, że nie są one w swych działania osamotnione.