W ostatnich dniach spadki na rynkach akcji są niemal powszechne. To jedna z oznak redukowania pozycji w ryzykownych aktywach, a tezę tę mogą potwierdzać nowe rekordy notowań złota i rosnące ceny obligacji skarbowych. W przypadku amerykańskich papierów dziesięcioletnich rentowność momentami schodziła poniżej 4,2 proc., a więc do poziomu najniższego od końca marca. Ucieczka od akcji jest tym bardziej zrozumiała, jeśli przypomnieć, że hossa na giełdach trwa już niemal dwa lata, a więc część inwestorów chętnie może przystąpić do realizacji zysków. Nie musi to jednak oznaczać zmiany głównej tendencji, a jedynie możliwość wystąpienia większej korekty. W tym S&P500 zaliczył tylko jedną niewielką korektę, w pierwszej połowie kwietnia indeks ten stracił niewiele ponad 5 proc. Tym razem należy się liczyć z nieco większą skalą spadku, ale nawet 10 proc. utrata wartości S&P500 nie oznaczałaby dramatu. Wręcz przeciwnie, mogłaby stanowić okazję inwestycyjną i stwarzać perspektywę udanej końcówki roku. Korekcie sprzyja nie tylko chęć realizacji zysku, ale także wzrost niepewności, głównie w obszarze geopolityki oraz prawdopodobna nerwowość związana ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi w Stanach Zjednoczonych. Nieco zaskakując może być skala spadów na warszawskim parkiecie, który pod tym względem wyróżnia się na tle innych giełd. Z jednej strony w tym roku WIG20 zyskuje jedynie nieco ponad 5 proc., a więc niewiele zarówno w porównaniu z 16 proc. zwyżką S&P500, jak i przekraczającym 7 proc. wzrostem MSCI Emerging Markets, ale też trzeba pamiętać, że cała, trwająca od jesieni 2022 r. fala hossy przyniosła wzrost naszego indeksu największych spółek aż o ponad 86 proc. A więc także w tym przypadku realizacja zysków może kusić część inwestorów. W naszych warunkach trudno mówić o braku fundamentalnych podstaw do kontynuacji hossy w perspektywie kilku – kilkunastu miesięcy.