Determinacja głównych banków centralnych świata, a przede wszystkim Fed, w zaostrzaniu warunków monetarnych, wywiera coraz większą presję zarówno na sytuację rynkach finansowych, jak i na polityce pieniężnej w wielu innych krajach. Najlepszym tego przykładem może być rekordowa słabość polskiej waluty, po niedawnej decyzji amerykańskiej rezerwy federalnej. Wzrost kursu dolara natychmiast przełożył się na notowania akcji na warszawskim parkiecie. W piątkowe przedpołudnie indeks naszych największych firm spada o ponad 2 proc., a w ujęciu dolarowym o 2,5 proc. Konsekwencja Fed, ale także i Europejskiego Banku Centralnego, w połączeniu z niesłabnącą w Polsce inflacją, może zmusić Radę Polityki Pieniężnej do podobnie radykalnych działań, czyli kontynuacji i tak już bardzo dynamicznego cyklu podwyżek stóp procentowych. Rekordowo słaby złoty nie pomaga już tak bardzo naszym eksporterom, cierpiącym z powodu drożejących surowców sprowadzanych z zagranicy. Prawdopodobnie nie zadziała więc kursowy mechanizm, który pomagał polskiej gospodarce w trakcie poprzednich kryzysów i pogorszenia się globalnej koniunktury. Co gorsza, działa on w kierunku wzrostu presji inflacyjnej. Jednocześnie polska gospodarka wykazuje coraz bardziej wyraźne sygnały spowolnienia, a prognozy większości ekonomistów są zdecydowanie pesymistyczne, choć daleki od wieszczenia recesji. Z tego dość czarnego scenariusza można jednak wyciągnąć bardziej optymistyczne wnioski. Jak uczy wieloletnia historia rynków finansowych, nie ma lepszych okazji inwestycyjnych niż fatalne nastroje większości inwestorów oraz dołek gospodarczego cyklu. Osiągnięcie tego dołka jeszcze zapewne przed nami, ale warto pamiętać o zasadzie systematycznego budowania portfela z myślą o dłuższej perspektywie oraz o tym, że podwyższone ryzyko nieodmiennie daje szanse na osiąganie ponad przeciętnych zysków. Pośpiechu w rekonstrukcji portfeli nie ma, ale warto się nad tym zagadnieniem z uwagą i rozsądkiem zacząć pochylać.