Nasza waluta, akcje i obligacje skarbowe notują najniższe od wielu lat poziomy. Od początku roku złoty traci względem dolara prawie 22,5 proc., ustępując w tej kategorii jedynie argentyńskiemu peso ukraińskiej hrywnie, egipskiemu dolarowi, tureckiej lirze, forintowi i jenowi. Wygląda to fatalnie, a  z tej perspektywy wyróżnia nas inflacja, ryzyko geopolityczne oraz przynależność do rynków wschodzących, choć nie bez znaczenia są także czynniki wewnętrzne. Podobnie jest w przypadku obligacji skarbowych, których rentowność jest porównywalna z papierami Węgier, Rumuni, Rosji, Brazylii i Turcji. To również niechlubne towarzystwo. Nie inaczej jesteśmy pozycjonowania na rynku akcji. WIG20 od początku roku zniżkuje o 38,5 proc., a więc nie licząc moskiewskiego indeksu MOEX traci najwięcej spośród liczących się parkietów. To obraz dość ponury, ale należy też mieć na względzie fakt, że aktywa tracące w danym roku najmocniej, w kolejnym często znajdują się na szczytach w rankingach stóp zwrotu. Obecna sytuacja zadawalać więc powinna zarówno pesymistów, jak i optymistów. W naszym przypadku na korzyść scenariusza optymistycznego przemawiają perspektywy makroekonomiczne, szczególnie na tle negatywnych prognoz dotyczących gospodarek europejskich. Nadal nie można wykluczyć pogłębienia się spadków we wszystkich segmentach rynku finansowego, jednak pozycja światowego outsidera może dla inwestorów przyjmujących długoterminową strategię, stanowić doskonałą okazję do zajmowania lub powiększania długich pozycji. Stosunek ryzyka do zysku wydaje się w obecnym momencie wyjątkowo korzystny, choć oczywiście ocena zależy od indywidualnych preferencji, a wciąż należy brać pod uwagę możliwość pojawienia się kolejnych nieprzewidywalnych okoliczności, głównie geopolitycznych. Perspektywa recesji w wiodących gospodarkach jest zniechęcająca do inwestowania, ale polska gospodarka już wielokrotnie w przeszłości dawała przykład odporności na niekorzystne zewnętrzne czynniki.