Powszechne było oczekiwanie, że lipcowy odczyt inflacji wyjaśni wiele w kwestii dalszych posunięć amerykańskich władz monetarnych. Dane nie były jednoznaczne, a tezę tę potwierdza zachowanie się indeksów na Wall Street. Z jednej strony tempo wzrostu cen konsumpcyjnych okazało się nieco niższy niż się spodziewano, jednak z drugiej było wyższe niż miesiąc wcześniej i był to pierwszy wzrost po dwunastu miesiącach nieustannego zmniejszania się dynamiki wzrostu cen. Można powiedzieć, że każdy mógł te dane dowolnie interpretować. Początkowo górę wzięli optymiści, liczący na to, że Fed złagodzi swoje stanowisko i przynajmniej stóp procentowych podwyższać już w tym cyklu nie będzie. Przewaga ta uzewnętrzniła się skokiem S&P500 o 1,3 proc., ale nie trwała zbyt długo. Indeks ten kończył czwartkową sesję zwyżką o zaledwie 0,03 proc., co sugeruje, że wraz z upływem czasu przewagę zaczęli zyskiwać pesymiści, uważających, że wyższa inflacja skłoni rezerwę federalną do kolejnej podwyżki stóp procentowych. Trudno przewidzieć jak będzie wyglądał układ sił w czasie najbliższych dni. Podobne wnioski można wyciągnąć z obserwacji sytuacji na rynku walutowym. Dolar najpierw się znacząco umocnił, pod koniec dnia był już tylko minimalnie mocniejszy względem euro. Rynek długu także reagował analogicznie, czyli po ogłoszeniu danych rentowność amerykańskich papierów skarbowych zeszła poniżej 4 proc., by zakończyć czwartek na poziomie nieco powyżej 4,11 proc., sugerując scenariusz kontynuacji cyklu podwyżek stóp procentowych.

Kolejne posiedzenie Fed obędzie się we wrześniu, a do tego czasu wiele może się wydarzyć, w tym sensie, że mogą się pojawić dane mający istotny wpływ na decyzje komitetu otwartego rynku, w tym przede wszystkim te dotyczące inflacji w sierpniu, ale także kondycji gospodarki i sytuacji na rynku pracy. Z dalej idącymi wnioskami lepiej jednak poczekać, uważnie obserwując wydarzenia na rynkach finansowych.