Styczniowe dane o inflacji w Stanach Zjednoczonych stanowiły negatywne zaskoczenie. Powszechnie spodziewano się, że wskaźnik cen konsumpcyjnych pozostanie na niezmienionym poziomie 2,9 proc. Co gorsza, w styczniu w porównaniu do poprzedniego miesiąca wzrósł on aż o 0,5 proc., a co jeszcze bardziej istotne z punktu widzenia polityki pieniężnej, wskaźnik inflacji bazowej wzrósł z 3,2 do 3,3 proc., także mocniej od oczekiwań. Szanse na szybkie obniżki stóp procentowych znacząco spadły, co znalazło częściowo odbicie na rynkach finansowych. Częściowo, bowiem wyjątek stanowił rynek walutowy. Dolar nieznacznie się osłabił, zarówno względem euro, jak i koszyka najważniejszych walut światowych. Patrząc z dłuższej perspektywy wciąż jednak pozostaje dość mocny, jego notowania są na poziomie najwyższym od końca 2022 r. Za jego ostatnim osłabieniem mogła stać informacja o dużo wyższym niż oczekiwano deficycie budżetowym w USA. Wall Street reagowała na informację o inflacji dość powściągliwie. S&P500 w środę zniżkował o 0,3 proc., Dow Jones o 0,5 proc., a Russell 2000, skupiający bardziej wrażliwe na koszt pieniądza mniejsze firmy, tracił już 1 proc. Najmocniej na inflacyjne dane zareagował rynek długu. Rentowność amerykańskich dziesięcioletnich obligacji skarbowych wzrosła z 4,5 do nieco ponad 4,6 proc., a więc dość wyraźnie, dyskontując wolniejsze tempo luzowania polityki pieniężnej Fed.

Warszawski parkiet wciąż radzi sobie bardzo dobrze, nie zważając na zmienne nastroje w otoczeniu, a nasze główne indeksy wiodą prym wśród wskaźników światowych. Indeks szerokiego rynku jest na rekordowo wysokim poziomie, zwyżkując od początku roku o ponad 15 proc., a WIG20 aż o ponad 17 proc., zbliżając się mocno do historycznego maksimum. Tak dobrego początku roku mało kto się spodziewał. Wciąż nie widać jeszcze, by fakt ten doceniali rodzimi inwestorzy, co widać po niewielkich napływach kapitału do funduszy akcyjnych. Nadal preferowane są fundusze papierów dłużnych i instrumentów rynku pieniężnego. Perspektywa obniżek stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej, choć raczej jeszcze dość odległa, sprawia, że funduszy dłużnych nie należy tracić z pola widzenia.