W ostatnich dniach indeksy na głównych światowych giełdach biją kolejne historyczne rekordy. W tym samym czasie wskaźniki naszego parkietu weszły w fazę łagodnej korekty. W tej dysproporcji nie ma nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że pod względem tegorocznych stóp zwrotu GPW była niemal bezkonkurencyjnych liderem. Realizacja sowitych zysków, szczególnie ze strony inwestorów zagranicznych, jest więc w pełni zrozumiała i uzasadniona. W żadnym razie nie oznacza ona zmiany obowiązującej tendencji wzrostowej i szans na dobą końcówkę roku. Od poniedziałku do połowy czwartkowej, przedświątecznej sesji, WIG20 zniżkował o nieco ponad 2 proc. Należy jednak pamiętać, że część tej korekty to efekt korygowania kursów odniesienia  o spore dywidendy,  płacone przez największe spółki, bowiem indeks ten jest indeksem cenowym, a nie dochodowym. Ten fakt należy brać pod uwagę przy ocenie stanu i perspektyw rynku. Globalnie nadal mamy do czynienia z tymi samymi czynnikami, jak w ostatnim czasie. Dla części giełd najbardziej istotne są decyzje amerykańskiej administracji w kwestii ceł, dla innych niepewność co do kondycji amerykańskiej gospodarki i związanych z tym oczekiwań na decyzje Fed, dla jeszcze innych z kolei nadzieje i obawy związane z wojną w Ukrainie. Dane z amerykańskiej gospodarki nie są jednoznaczne, bowiem z jednej strony mamy sygnały pogorszenia się sytuacji na rynku pracy, z drugiej zaś wyhamowanie tendencji dezinflacyjnej. Jeszcze kilka dni temu dominowało przekonanie, że Fed we wrześniu obniży stopy procentowe, ale w świetle nowych i spodziewanych informacji, nie jest to wcale takie pewne. Kwestie związane z cłami zdają się już w zasadniczej części wyjaśnione, a więc i zdyskontowane przez rynki finansowe. Niepewność w sprawie zakończenia wojny w Ukrainie, a przynajmniej zamrożenia działań zbrojnych wciąż pozostaje w grze, a najbliższe dni po piątkowych rozmowach prezydentów USA i Rosji mogą, ale nie muszą przynieść przybliżenie rozwiązania problemu.