Marcowe posiedzenie komitetu otwartego rynku zgodnie z oczekiwaniami zdecydowało o pozostawieniu stóp procentowych na niezmienionym poziomie. Jednak jednocześnie postanowiono ograniczyć program ilościowego zacieśniania polityki pieniężnej, zmniejszając go z 60 do 40 mld dolarów miesięcznie, co powinno zwiększyć płynność na  rynkach finansowych. Fed z jednej strony nie spieszy się więc z obniżaniem stóp procentowych, dążąc do sprowadzania inflacji do celu, z drugiej zaś dostrzega potrzebę wspierania amerykańskiego rynku pracy i gospodarki. Mimo optymistycznego i uspakajającego tonu wypowiedzi Jerome Powella, Fed obniżył prognozę wzrostu PKB na ten rok z 2,1 do 1,7 proc., podwyższył zaś nieco prognozę inflacji i stopy bezrobocia. Najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest obniżenie stóp o 0,5 punktu procentowego do końca roku, tym bardziej, że szef Fed uważa, że wprowadzenie ceł nie powinno spowodować znaczącej presji inflacyjnej. Reakcje rynków finansowych na te decyzje i informacje były pozytywne. Indeksy na Wall Street zwyżkowały w środę od 0,9 do 1,4 proc., a rentowność amerykańskich obligacji skarbowych zeszła poniżej 4,3 proc., kontynuując tendencję rozpoczętą w połowie stycznia. Perspektywa obniżek stóp i pogorszenia się parametrów makroekonomicznych nie zaszkodziła amerykańskiej walucie, która w środę i czwartkowe przedpołudnie wyraźnie się umacniała. Ten ruch można oceniać w kategorii korekty wcześniejszej słabości dolara. Z poprawą nastrojów na nowojorskim parkiecie zbiegają się spadki na głównych giełdach europejskich, a także w Warszawie. Nadal jednak utrzymuje się zdecydowana przewaga indeksów naszego kontynentu nad amerykańskimi. Niewielka korekta w naszym regionie nie tylko nie powinna niepokoić, ale wręcz jest pożądana, biorąc pod uwagę skalę tegorocznych wzrostów, które we Frankfurcie przekraczają 16 proc., a w Warszawie, w przypadku WIG20 aż 25 proc.