Europejski Bank Centralny na wrześniowym posiedzeniu dość nieoczekiwanie podniósł stopy procentowe o 0,25 punktu. Biorąc pod uwagę słabnącą gospodarkę strefy euro, a w szczególności Niemiec oraz niezbyt optymistyczne perspektywy na przyszłość, można się było spodziewać przynajmniej przerwy w cyklu zaostrzania polityki monetarnej. Jak widać, EBC bardziej martwi się inflacją niż koniunkturą, mając nadzieję, że w niedługim czasie ulegnie ona poprawie. Na pierwszy rzut oka, reakcja rynków finansowych na niespodziewaną podwyżkę była nietypowa. Mieliśmy bowiem do czynienia z niemal 1 proc. wzrostem głównego indeksu giełdy we Frankfurcie, choć teoretycznie zacieśnienie monetarne rynkowi akcji nie sprzyja. Jeszcze dziwniej zachował się rynek walutowy, gdzie wspólna waluta dynamicznie się osłabiła. Kurs euro zbliżył się do 1,065 dolara, a więc do poziomu najniższego od końca maja. Wyjaśnienie tych nietypowych ruchów jest proste. Jednocześnie z podwyżką, EBC zasygnalizował, że może to być już ostatnia podwyżka w tym cyklu. Biorąc więc pod uwagę nieco dłuższy horyzont, rynki zareagowały racjonalnie.

Przed nami posiedzenie Fed, bardzo istotne z punktu widzenia rozwoju sytuacji na rynkach finansowych. Tu oczekiwania są odmienne, niż w przypadku EBC. Inwestorzy spodziewają się, że komitet otwartego rynku przerwie cykl podwyżek stóp procentowych, ale nie wiadomo, czy go zakończy. Zdaniem analityków bardzo prawdopodobna jest kolejna podwyżka stóp procentowych w listopadzie. Wraz ze zbliżaniem się daty posiedzenia Fed, rośnie nerwowość na Wall Street. O ile w poprzednich dniach indeksy szły w górę, to miniony piątek przyniósł spadek S&P500 o 1,2 proc. Umacnia się dolar, a rentowności obligacji skarbowych rosną, antycypując kontynuację cyklu zaostrzania amerykańskiej polityki pieniężnej, choć jego koniec w horyzoncie kilku miesięcy jest ocekiwany.