Europejskiemu Bankowi Centralnemu udało się to, czego nie może osiągnąć amerykańska rezerwa federalna. Mimo wyraźnego złagodzenia polityki pieniężnej w strefie euro, osłabieniu uległo nie euro, lecz dolar. Ta nieco dziwna reakcja rynku walutowego to efekt niewielkiego rozczarowania skalą działań EBC. Część uczestników rynku liczyła na mocniejszą obniżkę stopy depozytowej i wyższą kwotę skupu aktywów. Dodatkowo sytuację należy rozpatrywać „w pakiecie”, czyli łącznie z działaniami Fed. Można odnieść wrażenie, że luzowanie polityki pieniężnej w strefie euro zbliża się do kresu możliwości, a z kolei amerykańska rezerwa federalna ma jeszcze spore pole do działania. W tym kontekście słabość dolara nie jest niczym dziwnym. Ważne zaś jest to, że słabszy dolar sprzyja notowaniom wielu aktywów, poczynając od surowców, na giełdach rynków wschodzących kończąc. To dobra wiadomość także dla warszawskiego parkietu. WIG20 od dołka z końca sierpnia zyskał już ponad 7 proc., a byki właśnie próbują wyciągnąć indeks powyżej 2200 punktów. Trwałe pokonanie tej bariery otworzyłoby drogę do kontynuacji zwyżki i odrabiania zaległości względem innych giełd. Warunkiem spełnienia się takiego scenariusza jest utrzymanie się dobrych nastrojów w otoczeniu. Temu zaś mogą sprzyjać sygnały wskazujące na możliwość złagodzenia amerykańsko-chińskiego konfliktu handlowego. Donald Trump w obawie przed dalszym pogarszaniem się koniunktury w amerykańskiej gospodarce może być bardziej skłonny do rozmów zmierzających przynajmniej do ograniczenia skali konfliktu lub nawet zawarcia jakiejś formy tymczasowego rozejmu. Perspektywa najbliższych tygodni na rynkach finansowych rysuje się więc umiarkowanie optymistycznie, a jedynym czynnikiem ryzyka pozostaje kwestia Brexitu. Gdyby i w tej sprawie doszło do pozytywnego przełomu lub choćby dalszego odroczenia rozstrzygnięcia, szanse na udaną końcówkę roku na giełdach byłyby jeszcze większe.