Sugestie Fed, które pojawiły się po niedawnym posiedzeniu tego gremium oraz najnowsze dane dotyczące amerykańskiej gospodarki pozwalają na wzmocnienie przekonania, że cykl zaostrzania polityki pieniężnej w Stanach Zjednoczonych już się zakończył. Jednocześnie wspomniane dane nie są na tyle złe, by wyciągać na ich podstawie wniosek o poważniejszym pogorszeniu koniunktury. O recesji nie ma mowy, a kwestią budzącą cień niepewności jest nie to, czy, ale kiedy należy spodziewać się obniżki stóp procentowych przez rezerwę federalną. To zależeć będzie prawdopodobnie od ścieżki, jaką podążać będzie inflacja. Nawet jeśli dotarcie jej do celu zajmie jeszcze trochę czasu, spadkowa tendencja nie budzi wątpliwości. W efekcie wystąpienie tych okoliczności mieliśmy do czynienia ze znaczącym osłabieniem dolara oraz spadkiem rentowności amerykańskich obligacji skarbowych, a więc zmianą czynników które od pewnego czasu zdecydowanie szkodziły rynkom akcji. W miniony piątek, tuż po publikacji nieco gorszych danych dotyczących rynku pracy oraz słabszych odczytów wskaźnika ISM dla usług, dolar osłabił się najmocniej od połowy czerwca względem euro i od połowy lipca w przypadku indeksu amerykańskiej waluty. O tym, że nie jest to jednorazowa reakcja na dane, ale prawdopodobnie bardziej trwała tendencja, świadczyć może fakt, że dolar słabnie już od pierwszych dni września. Najmocniej od połowy lipca w dół poszła też rentowność dziesięcioletnich obligacji, przez moment schodząc do 4,5 proc. To wzmocniło rozpoczętą pod koniec października poprawę nastrojów na głównych światowych giełdach. W tym czasie S&P500 zyskał 6 proc., odrabiając niemal w całości ostatnią falę spadkową.

Korzystając z poprawy nastrojów na światowych giełdach, powyborczą zwyżkę kontynuowały indeksy warszawskiego parkietu, docierając do szczytów z końca lipca. Sierpniowo-wrześniową spadkową korektę można więc uznać za zakończoną, co oznacza że można z optymizmem patrzeć na najbliższe tygodnie.