Mijający rok obfitował w dramatyczne wydarzenia, ale i niespodziewane zwroty akcji. Jedno z największych w historii tąpnięć, z jakimi mieliśmy do czynienia w lutym i w marcu, sprawiało przygnębiające wrażenie. Mimo obaw o zdrowie i życie oraz świadomości nadchodzącej zapaści gospodarczej, indeksy szybko i niezwykle dynamicznie poszły w górę. To efekt bezprecedensowych działań z zarówno z zakresu polityki pieniężnej, jak i fiskalnej. Większości światowych giełd udało się odrobić straty, a wcale nie tak nieliczne kończą rok na sporym plusie.

Na naszym parkiecie sytuacja na koniec roku jest zróżnicowana. Wskaźnik najmniejszych firm jest o jedną trzecią wyżej niż w styczniu, dorównując skalą zwyżki najlepszym indeksom na świecie. Niemal na zero wyszedł bilans wskaźnika obrazującego koniunkturę na szerokim rynku, w indeks średnich spółek przed ostatnią sesją roku o 2 proc. Najmocniej ucierpiał WIG20, kończąc rok spadkiem o 6 proc., a więc zniżka nie jest szczególnie dotkliwa, biorąc pod uwagę liczne rynkowe turbulencje. To, w połączeniu z realnymi perspektywami poprawy sytuacji w krajowej i globalnej gospodarce, daje silne podstawy do optymizmu na nadchodzący rok. Warunki monetarne, a więc niskie stopy procentowe i program skupu obligacji oraz program wspierania gospodarki będą ten optymizm utrwalały. Jednocześnie utrzymująca się wciąż na wysokim poziomie inflacja będzie skłaniać do poszukiwania wyższych stóp zwrotu, także na rynkach akcji.

Jednym z fenomenów mijającego roku był rzadko spotykany wzrost aktywności inwestorów indywidualnych, obserwowany w czasie największego tąpnięcia na giełdach. To potwierdza tezę o perspektywie trwałej poprawy koniunktury i „mobilizującym” wpływie inflacji.